Domy nad łąkami w pamięci i sercu

Szczegóły

Utworzono: sobota, 08, październik 2016 11:21

Leokadia Szczecińska – Michalak

W październiku 2013 roku wraz z Zespołem Literackim Ekumenicznego Uniwersytetu Trzeciego Wieku odwiedziliśmy Muzeum im. Zofii i Wacława Nałkowskich w Wołominie.

Skąpany w blasku jesiennego słońca ogród, prowadził nas szerokim podejściem i schodami do małego, drewnianego, starego domu na górce. Ten ciekawy dom, otoczony jest bogatym drzewostanem: dębów, klonów, brzóz, olch i bzów w sąsiedztwie dorodnych sosen. Po przeciwnej stronie wejścia, za domem, rozciąga się teren zielonych łąk schodzących zboczem w dół ku w oddali widniejącym zabudowaniom. Co prawda obraz ten przesłaniają liczne stare drzewa. Jestem inż. ogrodnikiem z zawodu, dlatego też moja dusza miłośnika przyrody, zobaczyła oczami wyobraźni, rozciągające się rozległe łąki pełne słońca i kwiatów, które musiały kształtować charakter i osobowość przyszłej pisarki.

Czytaj więcej: Domy nad łąkami w pamięci i sercu

Z historii "Domu nad Łąkami"

Szczegóły

Utworzono: sobota, 06, czerwiec 2015 06:15

administrator

Rodzinny dom Zofii Nałkowskiej został zbudowany w 1895 roku przez ojca pisarki Wacława Nałkowskiego.

Na osiedlenie się właśnie pod Wołominem namówił podobno Wacława Nałkowskiego dawny jego krakowski kolega – Henryk Konstanty Woyciechowski, właściciel dworu i majątku w Wołominie.

Nałkowski przez całe życie, mimo ogromnej pracowitości, borykał się z trudnościami finansowymi. Zakup kawałka piaszczystej ziemi i wystawienie na niej domu były jedynymi w jego życiu większymi wydatkami.

Czytaj więcej: Z historii "Domu nad Łąkami"

Z historii wołomińskich Górek

Szczegóły

Utworzono: poniedziałek, 01, czerwiec 2015 05:39

Jolanta Pol

„Kocham Górki, strasznie kocham, wszystko tam jest tak symbolicznie doniosłe” – te słowa z „Dziennika” Zofii Nałkowskiej musiałam sobie nieustannie przypominać przez 15 lat mojej samotnej walki o utworzenie Muzeum Zofii Nałkowskiej.

Górki z 1977 roku, kiedy rozpoczynałam pracę nad koncepcją muzeum, w niczym nie przypominały znanego nam z przekazów literackich „Domu nad Łąkami”. Zdewastowany budynek, opuszczony już na szczęście przez przypadkowych lokatorów, przedstawiał straszny widok, a według opinii konserwatora nadawał się do rozbiórki. Przegniłe ściany, odpadający tynk, wielokrotne przeróbki i grzyb zrobiły swoje, a resztę dopełnili lokatorzy, którzy nie odnawiali swych pomieszczeń od 1945 roku[1].

Czytaj więcej: Z historii wołomińskich Górek

Miejsce magiczne - wołomińskie Górki

Szczegóły

Utworzono: czwartek, 23, kwiecień 2015 07:28

administrator

„Kocham Górki moje, tak strasznie kocham. Wszystko tam jest tak symbolicznie doniosłe” – zapisała w 1902 roku w „Dzienniku” 18–letnia Zofia Nałkowska. Potwierdzała te słowa przez wszystkie lata swojego pobytu w Wołominie: „Na całym świecie mam tylko ten dom na Górkach. (…) Jest to miejsce ziemi takie podobne do raju. (…) Są te Górki zaczarowanym jakimś miejscem, gdzie życiu memu staje się dobro.”

Czytaj więcej: Miejsce magiczne - wołomińskie Górki

Oferta edukacyjna

Szczegóły

Utworzono: poniedziałek, 14, kwiecień 2014 06:58

administrator

Serdecznie zapraszamy do Muzeum im. Zofii i Wacława Nałkowskich w Wołominie miłośników polskiej literatury i geografii. Turyści, którzy doceniają spokój i ciszę, w cieniu starych sosen i klonów na wołomińskich Górkach, odnajdą klimat dawnych czasów.

Dom Zofii Nałkowskiej, nazywany „Domem nad Łąkami", został zbudowany w 1895 roku przez ojca pisarki Wacława Nałkowskiego, geografa, publicystę, krytyka literackiego, jednego z wybitniejszych przedstawicieli nowoczesnej myśli społecznej. Był własnością rodziny Nałkowskich do 1937 roku.

Czytaj więcej: Oferta edukacyjna

Górki jak legenda

Szczegóły

Utworzono: czwartek, 20, marzec 2014 08:36

Anna Laskowska

Po stu latach

(Z. Nałkowska, Dzienniki II, s. 453)

Górki Wołomińskie przetrwały w postaci szczątkowej, przekopane dookoła, otoczone siecią przecinających się ścieżek leśnych, z których większość – poszerzona – ma już swoje nazwy i nawierzchnię asfaltową. Historia domu – dzisiaj Muzeum im. Zofii i Wacława Nałkowskich – sięga roku 1895. Co w nim stare i autentyczne? Pewnie niewiele z elementów architektury – pokrycie dachu, stolarka okienna są z czasem wymieniane na nowe, niekoniecznie identyczne, ale przynajmniej nieburzące konwencji stylowej. Nie zachowały się w okolicy tradycyjne domki i drewniane wille budowane dla letników. Studnie z żurawiem to wspomnienie okresu międzywojennego. W okolicy, zwłaszcza w kierunku lasu, rozrosły się chaotycznie całe osiedla okazałych domów „dworkowej” lub niekiedy „pałacowej” architektury, między którymi rowy melioracyjne wypełnione są stertami podrzucanych ukradkiem śmieci. Stare drzewa, ocalałe cudem na terenie osiedla, nie są obiektem dumy i troski okolicznych mieszkańców, a raczej zawalidrogą przeznaczoną do likwidacji. Ścieżka oddzielająca łąki od lasu to rozjeżdżona arteria, szeroka jak Marszałkowska, na której nie pozdrawiają się spacerowicze, bo nikt nikogo tu nie zna, a turystyczne pozdrowienie (lub choćby uśmiech na szlaku) nie jest praktykowane w tych rejonach. Dawne łąki, osuszone, są już w większości zabudowane. Zniknęły błota i torfowiska, a wraz z nimi kaczeńce, opisywane w „Domu nad łąkami” jako „ukochany kwiat dzieciństwa”.

Czytaj więcej: Górki jak legenda

Mój dom nad Łąkami

Szczegóły

Utworzono: czwartek, 20, marzec 2014 08:31

Oliwia Kopania

Nazywam się Oliwia i mam 10 lat. Od urodzenia mieszkam w Wołominie. Mój pierwszy rodzinny dom znajdował się na osiedlu Niepodległości, po kilku latach wraz z moją rodziną przeprowadziłam się do domku jednorodzinnego, całkiem niedaleko mojego poprzedniego mieszkania. Bardzo lubię te miejsca, ale od kiedy pamiętam, to dom mojej Babci był dla mnie wyjątkowy.

Czytaj więcej: Mój dom nad Łąkami

Misja

Szczegóły

Utworzono: wtorek, 26, listopad 2013 18:28

administrator

Misją Muzeum jest zachowanie i przekazanie następnym pokoleniom dziedzictwa przeszłości, jakim jest „Dom nad Łąkami" w Wołominie – symbol naszej Małej Ojczyzny – z jego bogatą historią i dorobkiem oraz niepowtarzalną atmosferą, przenikniętą duchem „czasu minionego".

Czytaj więcej: Misja