Start

„Okolica ta i to miasteczko przeniknęły do różnych moich książek (…)” – pisała w latach 50. XX wieku Zofia Nałkowska. Wołomin jednak swoje miejsce znalazł nie tylko w utworach mieszkanki Domu nad Łąkami. Wspomnienia o nim odnajdujemy dziś w m.in. w poezji Mirona Białoszewskiego, tekstach Jeremiego Przybory czy Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego a także wspomnieniach Ferdynanda Hoesicka i wielu innych osób. Wieczór 23 marca poświęciliśmy przypomnieniu wybranych fragmentów z tego bogatego zbioru, które specjalnie dla gości Muzeum przeczytała Anna Chodakowska – aktorka Teatru Narodowego.

Czytaj więcej: Wołomin w literaturze

Szanowni Państwo!

Zapraszamy serdecznie do wzięcia udziału w projekcie literackim, zatytułowanym „Życzenia dla Wołomina”, realizowanym z okazji 100–lecia naszego Miasta.

„Życzenia dla Wołomina”, oprócz tradycyjnych, mogą przybrać formę utworu literackiego, np. opowiadania, eseju, reportażu, pamiętnika. Może to być także wiersz, komiks, a nawet bajka albo album ilustrowany zdjęciami.

Czytaj więcej: Życzenia dla Wołomina

MUZEUM IM. ZOFII I WACŁAWA NAŁKOWSKICH W WOŁOMINIE OGŁASZA NABÓR NA WOLNE STANOWISKO PRACY: Asystent muzealny

1. WARUNKI PRACY

• Nazwa stanowiska Pracy: Asystent muzealny

• Rodzaj umowy: umowa na czas określony

• Wymiar czasu pracy: pełny etat

• Godziny pracy: zgodnie z harmonogramem (również soboty i niedziele)

• Miejsce wykonywania pracy: Wołomin, ul. W. Nałkowskiego 17

• Miejsce w strukturze organizacyjnej: stanowisko podlega Dyrektorowi Muzeum

  Czytaj więcej: Nabór na wolne stanowisko pracy

Polecamy książkę Adama Robińskiego pt. „Hajstry. Krajobraz bocznych dróg”, wydaną przez Wydawnictwo Czarne:

„Wołomin, dzielnica Górki. Nałkowski musiał lubić patrzeć w dal, bo tu też za oknami miał rozległą łąkę. Wiosną to była kraina bocianów. Kwitły bzy, a żaby rechotały do późnej nocy. Teraz zamiast łąki widać byłoby stację benzynową i McDonalda, gdyby nie zasłaniał ich zagajnik. Ale dom jest ten sam, a może raczej taki sam, bo po wojnie popadł w ruinę i trzeba było go niemal stawiać na nowo. Nałkowska twierdziła, że ojciec zbudował go w 1895 roku na wzór dworku z Wrotkowa. Drewniany, piętrowy, z niewielkim balkonikiem wspartym z równie kameralnego ganku i „aż pięcioma pokojami”. Wcześniej kupił trzy morgi wydmy zarośniętej sosnami po to, żeby córki miały gdzie spędzać wakacje. Oprócz wyściełającego całą działkę kłującego w stopy igliwia Zofia zapamiętała jeszcze płucnicę islandzką, seledynowy porost, którego dziś ze świecą szukać. Ziemia była sucha, więc Wacław przekopał od południowej strony domu włoskie tarasy. Zamiast winorośli sadzili tam co roku fasolę, pomidory, drzewka brzoskwiniowe, a potem nawet truskawki i kukurydzę. Choć dom miał być tylko na wakacje, przez trzy lata mieszkali w nim non stop.

Czytaj więcej: Lektura na nowy rok